Τα Χωριά Νότια Του Ερυμάνθου-ΑΛΕΣΤΑΙΝΑ

ΑΛΕΣΤΑΙΝΑ

Τα Αλέσταινα είναι ένα μικρό γραφικό χωριό, που βρίσκεται σε μια καταπράσινη πλαγιά, μεταξύ του Αροάνιου ποταμού και της Οροσειράς των Σειρών, σε υψόμετρο 900 περίπου μέτρα. Από την Αθήνα απέχει 230 χιλιόμετρα περίπου, και από την Πάτρα 120. Στο χωριό Αλέσταινα μπορεί να φθάσει κανείς, ακολουθώντας τη διακλάδωση από το Σοπωτό προς το χωριό Χόβολη. Είναι ένα μικρό όμορφο χωριουδάκι με παραδοσιακή αρχιτεκτονική, επιβλητικά κτίρια, απομονωμένο σε σχέση με τα υπόλοιπα χωριά του Δήμου Καλαβρύτων (πρώην Δήμου Αροανίας). Μέχρι το 1940 είχε περίπου 240 κατοίκους. Στην απογραφή του 1991 και του 2001 το χωριό αριθμούσε μόνο 52 κατοίκους, ενώ στην απογραφή του 2011 ο πληθυσμός τείνει σε μονοψήφιο αριθμό. 

  

Παραδοσιακά κτίρια

Η ονομασία του χωριού θεωρείται σλαβική. Κατά τον Γ. Παπανδρέου (1906) "συνοικίσθη υπό ποιμένων και γεωργών προσκληθέντων εκεί αλωθέν υπό της παρά το Σοπωτόν Μονής της Φανερωμένης εις ολόκληρην την περιφέρειαν αυτής ανήκεν ως μετόχιον". Το μοναστήρι αυτό ήκμασε γύρω στα 1600 και κατά την παράδοση και τα στοιχεία που υπάρχουν, τότε πρωτοσυνεστήθη και το χωριό αυτό. Σύμφωνα με μια απογραφή της εκκλησιαστικής περιουσίας της Πελοποννήσου το 1700, η μονή είχε μετόχι εκεί πλησίον του χωριού Αλέσταινα και καταγόταν από αυτό ο Ιωακείμ, ιερομόναχος Βλάσης, χρονών 90.

Ενοριακό ναό είχε μέχρι την δεκαετία του 1930, τον Άγιο Γεώργιο, όπου έπειτα ανηγέρθη ο νεότερος της Αγίας Τριάδος. Ο ναός αυτός υπολογίζεται ότι στην αρχική του μορφή ήταν της εποχής της Β΄ Τουρκοκρατίας. Ανοικοδομήθηκε το 1847, όπως αναγράφεται σε λίθινη επιγραφή. Από την προγενέστερη του μορφή σώζεται η τρίπλευρη εξωτερική κόγχη με πωρόλιθους κατεργασμένους.

Η εκκλησία του χωριού (χρ. ανέγερσης 1929)

Στον Αγώνα του 1821 μετέχουν πολεμιστές του χωριού, οι κυριότεροι των οποίων αναφέρονται στα αρχεία των αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης, όπως ο Αθανάσιος Γεωργίου, ο Κωνσταντίνος Γεωργίου, ο Ανδρέας Κωνσταντινόπουλος, ο Θεόδωρος Κωνσταντινόπουλος, ο Αθανάσιος Μπούρας, ο Γεώργιος Σφυρής, ο Νικόλαος Σφυρής, ο Αντώνιος Μεντζελόπουλος, ο Πανάγος Αντωνόπουλος, ο Γιαννάκης Τσιρώνης κ.α.

Μετά την απελευθέρωση πολλοί κάτοικοι των Αλεσταίνων μετακινήθηκαν προς την εύφορη περιοχή της Ηλείας, στην περιοχή της Μαραθιάς Αμαλιάδας, όπου απέκτησαν μεγάλες περιουσίες. Επιδόθηκαν στην σταφιδοκαλλιέργεια, που τους απέδιδε πλούσια εισοδήματα μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η παράδοση βεβαιώνει ότι πολλοί Αλεσταινίτες, συνεργάσθηκαν με τον προύχοντα του Σοπωτού Δημ. Αποστολόπουλο ή Τρακαντζίκα, και καταπάτησαν μεγάλη έκταση στην περιοχή της Μαραθιάς, διώχνοντας δια της βίας προκατόχους ομοτέχνους τους Ζακυνθινούς.

Παράλληλα, στις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί Αλεσταινίτες μετανάστευσαν στην Αμερική, ενώ άλλοι ξενιτεύτηκαν στην μακρινή Αυστραλία, όπου πρόκοψαν χωρίς βέβαια να ξεχάσουν ποτέ τη γενέτειρά τους. Μια οικογένεια ονόματι Ρόζη, λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανήγειρε με δαπάνη της, τον περικαλλή και επιβλητικό ναό της Αγίας Τριάδος, με ευρύχωρο προαύλιο χώρο, στον οποίο το χωριό γιόρταζε και πανηγύριζε στην μνήμη του προφήτη Ηλία, του οποίου ξωκλήσι σώζεται ακόμη στην κορυφή του ομώνυμου βουνού.

 Βρύση στα Αλέσταινα

Οι κάτοικοι του χωριού αυτού διακρίνονται για την σωματική τους υπεροχή, τη μακροζωία τους και τη φιλοξενία τους. Διατηρούσαν πάντοτε αγαθές σχέσεις με τους γύρω συμπατριώτες τους και διακρίνονταν για την πραότητα του χαρακτήρα τους. Στην Αθήνα και τις άλλες μεγαλουπόλεις, όπου πολλοί εγκαταστάθηκαν, προόδευσαν στην επιστήμη και το εμπόριο.

ΑΜΚΕ Ερύμανθος

Γ' Σεπτεμβρίου 69

104 33 Αθήνα

Email:erymanthos2@gmail.com
τηλ:  210 8813760

         2108813761