Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Τα Χωριά Νότια του Ερυμάνθου - Λειβάρτζι


Λειβάρτζι

 
Το Λειβάρτζι βρίσκεται σε μια απόκρυφη και χαραδρώδη κοιλάδα, στους πρόποδες της «Υψηλής Κορυφής» - παραφυάδας του Όρους Ερύμανθος και το διασχίζει το Λειβαρτζινό ποτάμι. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 850 μ. περίπου. Το κλίμα γενικά είναι εύκρατο, γι’ αυτό και στην περιοχή ευδοκιμούν σχεδόν όλα τα φυτά των εύκρατων κλιμάτων, πλην των εσπεριδοειδών και της σταφίδας. Συνορεύει βόρεια με τη Βλασία, ανατολικά με το Λεχούρι, νότια με τις Σειρές, νοτιοδυτικά με τα Τριπόταμα και δυτικά με τον Αστρά και την Πλάκα. Μετά την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης το 2010 είναι δημοτικό διαμερίσμα του Δήμου Καλαβρύτων.
Όσον αφορά την προέλευση της ονομασίας του χωριού, η λέξη Λειβάρτζι λέγεται ότι είναι ελληνική, προερχόμενη από τη λέξη λειβάδι. Ειδικότερα, η λέξη λειβάδι προέρχεται από το ρήμα λείβω, που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ρέω, σταλάζω και κατ’επέκταση, πηγάζω νερό. Και πράγματι, αυτό αποδεικνύεται από τις διάσπαρτες πηγές που υπάρχουν σε όλη σχεδόν την περιοχή.Το Λειβάδι ήταν αγροτικός συνοικισμός της Αρχαίας Ψωφίδας. Γύρω στα 250 μ.Χ. μετονομάζεται σε “Κατάκρη”. Η σημερινή περιοχή Κατάκρη κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ήταν μια μικρή συνοικία του Λειβαδιού, που ονομαζόταν Λειβαδίτσιον. Αργότερα το “δ τράπηκε σε “ρ και έτσι προέκυψε το Λειβάρτσι. Το “τς συγχωνεύτηκε με το “ζ και προφέρεται πλέον ως Λειβάρζι (< Λειβάρτζι).
Σύμφωνα με τις απογραφές που έγιναν μετά το 1940 οι μόνιμοι κάτοικοι έφθαναν τους 932. Χρόνο με το χρόνο όμως μειώνονται, φτάνοντας στην απογραφή του 2011 να είναι μόλις το 1/3 του τότε πληθυσμού. Είναι ολοφάνερη λοιπόν η σταδιακή συρρίκνωση του μόνιμου πληθυσμού.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHxjmguuK1fHvmc2UX5DrCU9FcYDhNpgGAQO8RiebtGhWIzHC5Znh8R_id2DGLBopXrDqgWyzR95-TPV1k1UIK3-ZnAMSID9MJHei1W9gwKTuzxrGESlM2XweIL8Koq1jL1R7zX7PLmSY/s1600/DSC01152.JPG


Ιστορική Επισκόπηση
Το Λειβάρτζι έχει πλούσια και μακρά ιστορία που συνδέεται με την ιστορία της Αρχαίας Ψωφίδας. Ξεκινά από τη φυλή Σημ, με τους Λέλεγες και τον Πελασγό (μυθικό γενάρχη του πολεμικού φύλου των Πελασγών), περνάει στον Αρκάδα (μυθικό πατέρα της ομώνυμης φυλής), τον Αρίστα, το Φηγέα, τον Ερύμανθο, συνοικιστή της Αρχαίας Ψωφίδας και φθάνει στην κόρη του την Ψωφίδα, βασίλισσα της Αρχαίας Ψωφίδας πλησίον της περιοχής. Το Λειβάρτζι, λόγω των ιστορικών του καταβολών, της άνθισής του στα χρόνια μετά την Επανάσταση, αλλά και αργότερα το 1886, που ιδρύεται ο Δήμος Ψωφίδος με έδρα το Λειβάρτζι, αλλά και η ίδια η κοινότητα του Λειβαρτζίου, μετά την κατάργηση των Δήμων, έχει να προσφέρει πλούσια σε αρχιτεκτονική και ανθρώπινο δυναμικό, ιστορία. Ως Δήμος Ψωφίδας, αλλά και ως κοινότητα είχε σφραγίδα με το έμβλημα του Ηρακλή με τον ερυμάνθιο κάπρο.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqmcYq7ewguJ6KFr43M71H_Kj5rVZ1l_0NtBPsJphpKQbg5pYZJJtYFs-5EKGOEw2eA4Ua-1fpcythwT93GYSm_10fjNkUXRcAWWU0FEl7GpUGsC2XO0a0ikW1PCo8_Gt22RIo9j3yqxE/s1600/4.jpg
Η ευρεθείσα στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους σφραγίδα γράφει με κεφαλαία βυζαντινής γραφής: «ΣΦΡΑΓΙΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΓΓΥΣ ΛΕΙΒΑΖΙΟΥ ΕΤΟΣ 1698 ΤΡΙΤΩΡΗΟ ΚΑΛΑΒΡΥΤΟΥ»


Το χωριό σήμερα χωρίζεται σε πέντε συνοικίες: τον Άη- Γιάννη, την Ανατολική και Δυτική Απανάκρη, τους Περιτσαίους και το Μεσοχώρι ή Μισοχώρι. Στο χωριό, επίσης, ανήκουν και οι συνοικισμοί Λειβάδι και Λειβαρτζινό. Η συνοικία Λειβάδι είναι ίσως η αρχαιότερη περιοχή του χωριού και αυτό μας το δηλώνουν τα ευρήματα ερειπίων αρχαϊκών τάφων και υδρευτικών έργων, τα οποία πιθανόν να είχαν κατασκευαστεί για τη συλλογή των υδάτων που χρησίμευαν για το υδραγωγείο της περιοχής ή ενίσχυαν το αντίστοιχο της Ψωφίδας. Τα ευρήματα αυτά ήταν κατασκευασμένα από κεραμικές πλάκες ίσων διαστάσεων.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYFxdnLE2v4yWr6kObR3XztRVE3Ls3gjPwkFvs0-I6ooceNIqZ0_GA42VzsIBBMZTJtCGy02S_0xXOLIJcwWzMtRd6Wiv847864gCWspI0uRBNLuf3gWDKwzjM_cVb_pbrCCzzHlSiUnU/s1600/303956_2370045414840_1361631310_2804267_1132982_n+(1).jpgΗ περιοχή Κατάκρη βρίσκεται κατά μήκος της κοιλάδας του Λειβαρτζινού ποταμού, νοτιοδυτικά, παρά τους πρόποδες ενός κωνοειδούς λόφου, που ονομάζεται Κάστρο και που αποτελούσε την Ακρόπολη του Λειβαδιού. Επί της κορυφής του σώζονται ίχνη τείχους, προφανώς φράγκικης κατασκευής. Στο ανατολικό άκρο της Κατάκρης βρίσκεται η περιοχή “Πηλαλήστρα”, που υπήρξε πιθανώς θέση αρχαίου γυμναστήριου. Στη Κατάκρη βρέθηκαν τάφοι αρχαϊκοί, λιθόκτιστοι, σε βάθος 2-3 μέτρων. Επίσης, στη θέση Παναγίες και έναντι της Αγίας Τριάδος, βρέθηκαν βυζαντινοί τάφοι και χάλκινα βυζαντινά νομίσματα. Αργότερα, το χωριό μεταφέρεται ορεινότερα, στη θέση που βρίσκεται και σήμερα. Συνεπώς, το Λειβάρτζι υπήρξε μεσαιωνικός οικισμός, δηλαδή υπήρχε πριν από την τουρκική κατάκτηση, του 1460μ.Χ. Αυτό αποδεικνύεται και από ένα τούρκικο κατάστιχο τιμαρίων της βορειοδυτικής κυρίως Πελοποννήσου, που αποκαλύφθηκε πρόσφατα και φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη “Κύριλλος και Μεθόδιος” της Σόφιας, όπου αναφέρεται ότι το Λειβάρτζι κατοικούνταν αποκλειστικά από Έλληνες, και στα 1461-1463 είχε πληθυσμό αποτελούμενο από 28 “φορολογικές μονάδες”. Λέγεται μάλιστα, ότι μετά την πτώση του Βυζάντιου έφθασαν κυνηγημένοι από το Μυστρά εποικιστές κουβαλώντας μαζί τους τις τέχνες, τον προσανατολισμό προς τη βιοτεχνική παραγωγή και το εμπόριο. Το σημαντικό αυτό γεγονός σε συνδυασμό με το ότι στο Λειβάρτζι κατοικούσαν κυρίως Έλληνες συνέβαλε σημαντικά στην πολιτιστική άνθιση του χωριού, η οποία σημειωτέον δεν ανακόπηκε στα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς, φθάνοντας έως τον 19ο αιώνα και κληροδοτώντας τους νεότερους με μια πλούσια πολιτιστική παράδοση, για την οποία οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού αισθάνονται περήφανοι.

Το Λειβάρτζι το 1700 ήταν ήδη ένα σημαντικό κεφαλοχώρι της περιοχής. Αυτός θα μπορούσε να θεωρηθεί και ο “χρυσός αιώνας” για το Λειβάρτζι, καθώς χαρακτηρίζεται από ευημερία των ανθρώπων σε όλους σχεδόν τους τομείς. Συγκε κριμένα, εκείνη την εποχή διέθετε ένα μοναστήρι με 20 καλόγερους, “Κρυφό Σχολειό”, σηροτροφία, βυρσοδεψία, υποδηματοποιία, ταμπακοβιομηχανία με πέντε ταμπακόμυλους και εξαγωγές ταμπάκου στην Ευρώπη. Δυστυχώς, με την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης στην Ελλάδα, άρχισε η παρακμή του χωριού.  


Το Λειβάρτζι από το χτες στο σήμερα
Στο Λειβάρτζι υπάρχουν σήμερα ένα μοναστήρι και δώδεκα εκκλησίες, που αποτελούν μαζί με τους ερειπωμένους πύργους, τις βρύσες, το σχολείο, τα παραδοσιακά σπίτια κ.ά, την πολιτιστική κληρονομιά του χωριού.
Η Μονή της Αγίας Τριάδος, που σήμερα έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο, έχει μακρά ιστορία, που ξεκινά από την πρώτη μονή, που είναι κτισμένη στη θέση “Θουγέικα” της συνοικίας Μεσοχωρίου και που η ανέγερσή της πιθανολογείται γύρω στα 1599. Η μεταφορά της έγινε γύρω στα 1698, πράγμα που αποδεικνύεται από δύο στοιχεία: πρώτον, από την εικόνα της Αγ.Τριάδος, που φέρει τη χρονολογία ΑΧΖΗ (1698) και δεύτερον, από τη νεοευρεθείσα μεταλλική σφραγίδα της μονής, με χρονολογία επίσης 1698. Στη μονή ιδρύεται αργότερα (1707) Ανώτερο Σχολείο από το Σοπωτινό ιερομόναχο Λεόντιο Σκάρμα, ο οποίος είχε σπουδάσει στη Βενετία το 1695, ελληνικά και λατινικά.
http://i.ytimg.com/vi/NgJHrr_o5hA/mqdefault.jpg
Μονή της Αγιας Τριάδος

Το σχολείο διατηρήθηκε και μετά το 1715, όταν οι Τούρκοι ανακατέλαβαν την Πελοπόννησο. Η παράδοση λέει ότι λειτούργησε σαν “κρυφό σχολειό”. Η βιβλιοθήκη διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφη μέχρι την επανάσταση, όπου τότε χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή φισεκιών. Όσα βιβλία απέμειναν, διηρπάγησαν μετά την απελευθέρωση από ξένους δασκάλους. Δύο μάλιστα τόμοι με την αφιέρωση “στη Μονή Αγ. Τριάδος Λειβαρτζίου” βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του άλλοτε “Ημιγυμνασίου” Σοπωτού.
Αργότερα, ανηγέρθει ο Ναός του Αγίου Θεοδώρου Τύρωνος (1680- 1700) σε ανάμνηση του πρώτου Αγίου Θεοδώρου, που υπήρχε στη συνοικία Λειβάδι. Η εκκλησία αγιογραφήθηκε από τον Αντώνιο από τα Νεζερά, τον αγιογράφο της Αγίας Τριάδος, που εν τω μεταξύ είχε γίνει ιερέας.
Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι σήμερα η Μητρόπολη του χωριού. Ανηγέρθει και εγκαινιάσθηκε το 1768. Η ανοικοδόμηση του ναού, αν και βρήκε αντίδραση από τους Τούρκους, ωστόσο επετεύχθη με τεχνάσματα. Έτσι, άρχισε η κρυφή ανοικοδόμηση, καθώς οι Λειβαρτζινοί εργαζόμενοι νυχθημερόν λάξευαν τους λίθους κατ’ οίκον. Η ανέγερση του ναού έφθασε στ’ αυτιά του βοεβόδα Καλαβρύτων (Τούρκος υπάλληλος), ο οποίος θέλησε να εξακριβώσει τα λεχθέντα. Τότε οι Λειβαρτζινοί, οι οποίοι δεν είχαν ακόμη αποπερατώσει το ναό, συσκέφθηκαν και έσπευσαν να υποδεχθούν την αποστολή με τους Τούρκους στην περιοχή Δεσινό, φέρνοντας μαζί τους δώρα. Στην τούρκικη αποστολή έδειξαν μια κτιζόμενη εκεί οικία, αντί για το ναό του Λειβαρτζίου. Τελικά η αποστολή αρκέστηκε στα δώρα και επέστρεψε στα Καλάβρυτα βεβαιώνοντας το βοεβόδα ότι κτιζόταν μια οικία.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifzTdG20OEb8hfdv7wHXkfI9TPc9Bqc6iHGzurdaIDNucZ96A3h-xI-D8gpMXuWCl8zvQ8I4HOYypxHSQXZE8HEwgpeX-ML5yHaqDoH6jUGrCldgS7efNzKjQn1RM_MZ_kdesuSrd1rWk/s1600/254169_2115593493701_1361631310_2499909_6112343_n.jpg
Άγιος Γεώργιος Λειβαρτζίου

Στην κεντρικότερη συνοικία του χωριού, στους Περιτσαίους, βρίσκεται ο Ναός της Αγίας Παρασκευής. Ο χρόνος ανέγερσής της σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά βιβλία, ήταν το 1823.
Ο Ναός των Ταξιαρχών βρίσκεται στη συνοικία Απανάκρη. Ο πρώτος Ναός των Ταξιαρχών κτίστηκε γύρω στο 1750 και αρχικά ήταν σε άλλο σημείο, στη θέση “Κοτρώνα”. Αργότερα, το έτος 1830 μεταφέρθηκε εκεί που είναι σήμερα, από φόβο μήπως παρασυρθεί από το σχηματισμένο χείμαρρο. Ο τρούλος του ναού αφαιρέθηκε το 1890 επειδή είχε καταστεί ετοιμόρροπος. Στα αριστερά του ναού βρίσκεται το νεότερο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπου.
Ο Ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου βρίσκεται στην ομώνυμη συνοικία, Άη Γιάννη. Ο ναός ανηγέρθει στα 1835 και διαθέτει ένα κομψό, από πελεκητή πέτρα κωδωνοστάσιο, το οποίο ανηγέρθει το 1857. Από καλλιτεχνικής απόψεως αποτελεί αριστούργημα και δίκαια θεωρείται ο “Παρθενώνας” του Λειβαρτζίου. Η εκκλησία είναι φωτεινή από λατομημένες πέτρες, με έξοχα σκαλίσματα και στολίζεται με λαμπρές εικόνες. Ο πρώτος ναός κάηκε ολοσχερώς από τυχαία πυρκαγιά και ανοικοδομήθηκε πάλι το 1873. Το 1882 φιλοτεχνήθηκε το περικαλλές χειροποίητο τέμπλο.
http://www.sakketosaggelos.gr/Images/Uploaded/image003(1161).jpg
Ξωκλήσι του Άη-Γιάννη του Θεολόγου

Ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στο Μισοχώρι, χτίστηκε πάνω σε μεγάλη πηγή στα 1842 και έχει κωδωνοστάσιο όπως και τέμπλο, εφάμιλα του Αϊγιαννίτικου (του Θεολόγου).
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpWusdSKMyAnh2Im3H4wrC0ECFPOIigbPch3FqOCJJ7jyYQdfVrZzzTLiie6xxirHy7vSNm8A0rht3df9I9OO0wFcQ6FOd9o7f1kqwrNRkPdhpjc_KMc_Q5xRiI9Iq94YmIloe1NMMMkc/s1600/5.JPG
Ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Εκτός από τους παραπάνω ναούς, υπάρχουν ακόμη και οι ναοί Αγίου Κωνσταντίνου, Αγίου Αθανασίου, Αγίων Αναργύρων και Αγίου Βλασίου.


Το Λειβάρτζι εκτός από τον φυσικό πλούτο και την ομορφιά που διαθέτει, έχει να επιδείξει ένα επίσης πλούσιο σε δραστηριότητες ανθρώπινο δυναμικό, από τα πρώτα χρόνια της ακμής του μέχρι και σήμερα. Πολλοί Λειβαρτζινοί έκαναν και κάνουν λαμπρή σταδιοδρομία σαν Βουλευτές, Καθηγητές Πανεπιστημίου, Δημόσιοι Υπάλληλοι, Δικαστικοί, Γιατροί, Δικηγόροι, Μηχανικοί, Δάσκαλοι, Βιομήχανοι, Επιχειρηματίες, Έμποροι, Καλλιτέχνες κ.λπ. τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
 

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την προσφορά ανθρώπων που έζησαν και έδρασαν στον μικρό ορίζοντα του χωριού μας. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο Iατρός Γεώργιος Θούας, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στο λειτούργημά του. Διατηρούσε στο χωριό κλινική εφαρμόζοντας πρωτοποριακές για την εποχή διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους και κατάφερνε να σώζει ζωές που σε διαφορετική περίπτωση θα χάνονταν. Επίσης, χαρακτηριστική είναι η προσφορά του Σπυρίδωνα Σακελλαρίου, που δώρισε χρήματα το 1856 για την ανέγερση σχολείου, που διατηρείται και στις μέρες μας κοσμώντας όχι μόνο το χωριό, αλλά ολόκληρο το νομό. Τα τελευταία χρόνια με τη βοήθεια των Συλλόγων Λειβαρτζινών Αθήνας, Πάτρας και Αμερικής και κυρίως με την οικονομική στήριξη των μεγάλων ευεργετών Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου και Ιωάννη Ανδρόπουλου έγιναν επιτυχείς παρεμβάσεις για την διατήρηση και ανάδειξη του φυσικού και αρχιτεκτονικού πλούτου του χωριού.
Έκθεση φωτογραφίας (σύλλογος Λειβαρτζινών)

Σήμερα, αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν το διδακτήριο του χωριού (1856) και τα δύο αρχοντόσπιτα: του Οικονομίδη, που έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο και ο Πύργος του Καπετάνου, που επίσης έχει προταθεί να ανακηρυχθεί διατηρητέος. Επιπλέον, ανακαινίστηκε το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας και ανακατασκευάστηκε η κεντρική πλατεία στη μαγευτική τοποθεσία του Αγίου Βασιλείου, ενώ κατασκευάστηκε και είναι στολίδι του χωριού, το “Διοικητήριο”, τριώροφο κτίριο στο κέντρο του χωριού. Επίσης, χτίζεται ένας όμορφος ξενώνας που μπορεί να προσφέρει πολλές ανέσεις στους επισκέπτες.
Απομεινάρια του Καπετανέϊκου Πύργου

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi61awSPi2hhukpSbnen2-0x3X47aqpZD7OD4L325Eb4LKBx7i1u_ZqK7vWVDTzSoWyHMhOuoR5nfrkkHFtUnznrAf2CZe1XrBuZpxyDXeVmR3VC3YTMJFLWKrArPosYYdhIK3ig_X5VeQu/s320/%CE%9B%CE%95%CE%99%CE%92%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%96%CE%99+(18).jpg
Κεντρική πλατεία Λειβαρτζίου

Συνοψίζοντας το Λειβάρτζι είναι ένα γραφικό χωριό στις ορεινές περιοχές της πατρίδας μας, που διακρίνεται για το υγιεινό του κλίμα και τις πλούσιες φυσικές ομορφίες του, όπως τα πολλά δάση του, με αειθαλή και φυλλοβόλα δένδρα και οι πολλές πηγές του. Έτσι, εκτός από τα όσα προαναφέραμε, το μάτι μας τραβούν και τα εξής: Τα χαρακτηριστικά πετρόχτιστα σπίτια του, που κανένα δεν είναι ισόγειο, πολλά δε απ’αυτά κτίστηκαν στα χρόνια του λεγόμενου “ορεινού εποικισμού” και αντιπροσωπεύουν την κοσμική αρχιτεκτονική του Λειβαρτζίου. Ακόμη, ο τεράστιος πλατανεώνας, που πιάνει όλη τη χαράδρα του χωριού. Οι αλλεπάλληλοι στη σειρά νερόμυλοι, που μέχρι τελευταία ήσαν έξι. Τα χαρακτηριστικά αλώνια-πλατείες σε κάθε μαχαλά, για ομαδικές εκδηλώσεις (όπως η γιορτή τσίπουρου), καθένα μ’ένα μεγαλοπρεπή πλάτανο στα κέντρο του. Οι γραφικοί τόποι περιπάτου, δίπλα από το ποτάμι, με το ασταμάτητο μουρμούρισμά του. Αυτά και πολλά άλλα, δίνουν στο Λειβάρτζι, ξεχωριστό χρώμα. Αν προσθέσουμε δε και την ονομαστή φιλοξενία των κατοίκων του, αλλά και τις σημερινές ευκολίες της ζωής, τότε σίγουρα, είναι ένας προκλητικός πόλος έλξης για επισκέπτες και παραθεριστές, αλλά και για μόνιμους ή έστω ημιμόνιμους κατοίκους.
  
Γιορτή τσίπουρου 2012


https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWFckSs7pohz_v4jGoFjTkhJwSvQ-bvKC4YlIKT7EfGM4aOEcEyJ927FhzuC-11X2XMqKEwOXj_2EII3Sj2xpWKMohl5BGkH-0Cb0rufixqnMKK46f_eYmcdqrZFDu9rOiaGVAt5YmOHY/s1600/anap4+++Flickr+-+Photo+Sharing!-060444.png
Αναπαράσταση προεπαναστατικών γεγονότων στο Λειβάρτζι


ΑΜΚΕ Ερύμανθος
Γ' Σεπτεμβρίου 69
104 33 Αθήνα
Email:erymanthos2@gmail.com
τηλ:
  210 8813760
         2108813761



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου